بررسی ریسک وقوع درجات مختلف استرس های گرمایی در سواحل جنوب ایران

آب و هوا عامل مهم تأثیرگذار بر تمام فعالیت های انسان است. در صورت افزایش همزمان رطوبت و دمای روزانه فعالیت های عادی اندام های بدن دچار اختلال گردیده و انسان احساس ناراحتی خواهد نمود. با توجه به اینکه درصد قابل توجهی از جمعیت ایران در سواحل جنوب زندگی می کنند، افزایش توأم دما و رطوبت می تواند موجبات ناراحتی روحی و جسمی مردم این مناطق را فراهم سازد. در این مطالعه سعی شده با استفاده از شاخص های استرس گرمایی (hi و ssi) و شدت شرجی، اثرات دما و رطوبت بر احساس ناراحتی انسان از شرایط آب و هوایی مشخص شود و تنش های گرمایی و پدیده شرجی درمنطقه ی مورد مطالعه گروه بندی گردد. بدین منظور از داده های روزانه 17 ایستگاه سینوپتیکی در بازه ی زمانی 15ساله(1994-2008) استفاده گردید. نتایج که در قالب تحلیل های آماری و سینوپتیکی آورده شده حاکی از این است که تنش های گرمایی با درجات مختلف در تمامی ماه های سال، اقلیم سواحل جنوب را تحت تأثیر قرار می دهند. به طور کلی حداکثر شدت شاخص ها مربوط به ماه آگوست می باشد. از بین ایستگاه های مورد مطالعه نیز بندر دیلم به عنوان گرم ترین ایستگاه و چابهار به عنوان شرجی ترین ایستگاه شناخته شد. ضمن اینکه بررسی الگوهای سینوپتیکی، نقش مشترک کم فشار حرارتی پاکستان و زبانه ی پرفشار جنب حاره را در شدت و ضعف شاخص ها نشان می دهد.